หลังจากแสดงความโง่ของตัวเองไปในสองเอนทรี่ก่อนหน้านี้ เราก็ได้สิ่งนี้คืนมาซึ่งแทบไม่มีการแก้กลับมายกเว้นตรงที่วงเล็บเป็นตัวแดงไว้อย่างที่เห็น//ร้องไห้ด้วยความปลาบปลื้มอย่างหนัก
寝ている犬と赤ちゃんがいますね。（はい）で、赤ちゃんが犬を見て、犬のっ（うん）…犬の上に乗ろうと思っているみたいです。（うーん）で、あのう赤ちゃんが犬の顔…犬の顔の前まで近づきましたね。（うん）はい、でも、犬が目覚ました。（あーはー）で、うーん、犬にもう気づかれましたから、赤ちゃんが…乗ることが…できませんからね。（そうなの）はい、ですから、赤ちゃんが…あのう、犬の後ろの方向に這いよって…這いよって行きます。（うーん）つーうか、赤ちゃんが気づかなかったのは犬がさっきの方向っ、逆の方向にもうふりっ、もう向いたんです。（うん）で、まあ、赤ちゃんがさっきの犬の方向に回り込んだんですけど。（うん）まだ（また）、犬の顔でした。（へー）
ครั้งนี้ที่ดีขึ้นคือไม่มีえっとแล้ว!!!//รออะไรอยู่รีบตบมือสิครับ แล้วก็มีinteractionกับเพื่อนด้วยนะ!!! ตอบはいเป็นระยะๆด้วย อย่างน้อยเราก็แน่ใจได้ว่าเพื่อนฟังเราอยู่ แล้วก็คุมมุมมองให้เกือบทั้งเรื่องเป็นมุมมอง赤ちゃんคนเดียวได้ยกเว้นประโยค犬が目覚ましたที่มีหมาเป็นประธานประโยคเดียว ถึงจะจำคำไม่ได้ทั้งหมดงวดนี้ก็ใช้回り込んだแทนユーターンしたที่ไม่รู้ว่าตัวเองไปอุตรินึกยังไงถึงใช้คำนี้ในครั้งแรก...
ส่วนที่ยังไม้ดีคือมีหลุด這いよって行きますออกมาเป็นรูปปัจจุบันอยู่ประโยคนึงเพราะคิดคำไม่ออกแล้วทั้งที่รู้คำว่าハイハイするแล้วก็ยังยึดติดกับ這い寄るที่ตัวเองใช้ง่ายกว่าเหมือนเดิมแล้วก็ลืมคำว่าぐるりとไปสนิทเลย...
ครั้งนี้ถ้านับโดยรวมหักลบข้อดี-ข้อเสียแล้วเศษเสี้ยวสติปัญญาที่ยังเหลืออยู่ทำให้เหลือสิ่งที่ดูเหมือนพัฒนาการขึ้นมาหลังทั้งเล่าปากเปล่าทั้งเขียนมาหลายรอบ คือ อย่างน้อยไม่ค้างเท่ารอบแรกแล้วก็รู้คำที่ควรพูดแล้วแต่ไม่รู้จะเสียใจหรือรู้สึกยังไงที่ตัวเองรู้จักตัวเองมีมากเกินจน予想ได้ว่าจะเล่าศัพท์ใหม่ได้บ้างแต่ทั้งหมดไงก็ทำไม่ได้...//สามารถ予想ความโง่ของตัวเองได้...
「這い寄る」はなんだか「忍び寄る」みたいで、わたしは赤ちゃんが何かをたくらんでいるようでおもしろいなと思いました。ただ、マンガの中の赤ちゃんはまだそんな複雑な思考が出きそうな顔はしていませんが。
ตอบลบハイハイする／ぐるりとが使えなかったというのは、そういうことに気づいているだけでもいいと思います。ああ、また使えなかったなと思うのを繰り返しているうちに、気づくと使うようになっているかもしれません。